درمان ورم پشت زانو (کیست بیکر) بدون جراحی

کيست بيکر يک نوع ورم است که در ناحيه پشت زانو اتفاق مي‌افتد. اين کيست از مايع سينوويال که معمولاً در داخل مفصل زانو  وجود داشته و وظيفه لغزنده ساختن مفصل را بر عهده دارد، پر شده است.

[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#74b2e9″]

کيست بيکر عارضه‌اي است که اگر به موقع درمان نشود، مي‌تواند منجر به تورم شديد و سفتي مفصل زانو شود و در ادامه مشکلات حرکتي براي زانو به وجود آورد. به همين علت است که دکتر سعيدي تأکيد زيادي بر تشخيص و درمان زودهنگام اين عارضه دارد. کيست بيکر را در اغلب موارد مي‌توان با درمان‌هاي فيزيوتراپي درمان نمود. روش‌هاي درماني مختلفي که براي درمان کيست بيکر در مطب دکتر سعيدي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، شامل موارد زير است:

• جراحي‌هاي بسته شامل اوزون درماني، پلاسماي غني از پلاکت (PRP)، تزريق اپيدورال و ابليشن راديوفرکانسي (آر اف)
• الکتروتراپي در شکل‌هاي مختلف آن از جمله تي ان اس و مگنت درماني
• درمان‌هاي دستي و کايروپرکتيک
• ماساژ درماني
• ورزش

براي کسب اطلاعات بيشتر در مورد کيست بيکر و يا تعيين وقت مشاوره با متخصصان ما مي‌توانيد از طريق شماره 02166533245 با ما تماس حاصل فرماييد.[/alert]

آناتومي مفصل زانو

کپسول مفصلي يک ساختار کيسه‌مانند ضخيم است که اطراف تمام مفصل زانوي شما را مي‌پوشاند و از آن حمايت و محافظت مي‌نمايد. کپسول مفصلي با يک لايه آستر يا غشاي مخصوص به نام سينوويوم پوشانده شده است. غشاي سينوويوم مايعي به نام مايع سينوويال را توليد مي‌کند. اين مايع به عنوان عامل لغزنده کننده مفصل زانو عمل مي‌کند و در زمان حرکت زانو هم نقش ضربه‌گير را دارد.

همچنین چند بافت کیسه‌ای کوچک‌تر به نام بورس نیز در اطراف مفصل زانو وجود دارند. هر بورس به شکل یک کیسه کوچک پُر از مایع سینوویال است که با یک آستر نازک پوشانده شده است. بورس‌ها معمولاً در اطراف مفصل‌ها و در نقاطی که رباط‌ها و تاندون‌ها با استخوان‌ها تماس پیدا می‌کنند، وجود دارد. بورس‌ها به کاهش اصطکاک و افزایش دامنه حرکتی مفاصل کمک می‌کنند. بورسی که در قسمت پشت زانوی شما قرار گرفته است، بورس پوپلیتئال نام دارد. در زمان بروز عارضه کیست بیکر، این دو ساختار (کپسول مفصلی و بورس) متورم می‌شوند.

کیست بیکر چیست؟

کیست بیکر با عنوان کيست پوپلیتئال یا کیست سینوویال یا کیست بیکر زانو نیز شناخته می‌شود. این کیست به شکل یک توده نرم و پُر از مایع است که در قسمت پشت زانو قرار می‌گیرد. گاهی اوقات این توده با یک لخته خون اشتباه گرفته می‌شود، در حالی که واقعاً یک لخته خونی نیست. کیست بیکر عارضه‌ای است که معمولاً در اثر آسیب‌دیدگی زانو به وجود می‌آید. هنگامی که ساختارهای واقع در مفصل زانو یا اطراف آن آسیب می‌بینند، زانو مایع بیشتری تولید می‌کند.

علائم کیست بیکر چیست؟

علائم کیست بیکر در بعضی از موارد فقط ورم پشت زانو و یک درد مختصر در ناحیه زانو است. البته ممکن است درد ناشی از آسیب‌دیدگی اوليه هم از زمان وقوع مصدومیتی که باعث کیست بیکر شده است، هنوز در ناحیه زانو وجود داشته باشد. ممکن است شما یک برآمدگی نرم را مشاهده کنید که از پشت زانوی شما بیرون زده است. هر گونه فشار بر این برآمدگی یا هر تنشی که بر زانو وارد شود، باعث متورم شدن و بزرگ شدن اندازه آن می‌شود.

ممکن است کیست بیکر به خودی خود برطرف شود. در این حالت اندازه کیست بیکر به خودی خود کاهش پیدا کرده و یا در زیر پوست پاره می‌شود. وقتی که کیست در زیر پوست پاره می‌شود، مایع داخل آن توسط بدن جذب خواهد شد. البته در اغلب موارد، کیست بیکر بعد از پاره شدن خیلی زود دوباره تشکیل می‌شود. بنابراین بهتر است که برای درمان اصولی این عارضه، علت اصلی به وجود آمدن آن شناخته شود و تحت درمان قرار گیرد.

چه عاملی باعث به وجود آمدن کیست بیکر می‌شود؟

کیست بیکر ممکن است به دو دلیل ایجاد شود:

کیست بیکر اولیه

کیست بیکر دقیقاً در قسمت پشت زانویی که آسیب دیده است به وجود می‌آید. این نوع از کیست را گاهی اوقات با نام کیست بیکر اولیه یا آیدیوپاتیک می‌شناسند. این کیست معمولاً در افراد جوان و کودکان به وجود می‌آید. تصور می‌شود که در زمان بروز این نوع از کیست بیکر، یک اتصال در بین مفصل زانو و بورس پوپلیتئال که در پشت آن قرار گرفته است، برقرار می‌شود. در واقع مایع سینوویال موجود در مفصل زانو از طریق کانالی که بین زانو و بورس پوپلیتئال برقرار می‌شود، از زانو به داخل بورس رفته و کیست بیکر را تشکیل می‌دهد.

کیست بیکر ثانویه

گاهی از اوقات کیست بیکر به خاطر بیماری یا مشکلاتی از قبیل آرتروز، روماتیسم، نقرس یا پارگی غضروف مینیسک که در داخل مفصل زانو قرار گرفته است، به وجود می‌آید. این نوع از عارضه کیست بیکر که نسبت به نوع اولیه آن شیوع بیشتری دارد، با عنوان کیست بیکر ثانویه شناخته می‌شود.

در زمان بروز کیست بیکر ثانویه، بیماری زمینه‌ای که در مفصل زانو وجود دارد باعث تولید مقدار زیادی مایع سینوویال در داخل مفصل زانو می‌شود. در نتیجه، فشار موجود در داخل مفصل افزایش می‌یابد. این فشار موجب کشیدگی کپسول مفصلی می‌شود و در نتیجه آن، کپسول از پشت زانو بیرون می‌زند و یک کیست بیکر پُر از مایع سینوویال تشکیل می‌دهد.

چه کسانی به کیست بیکر مبتلا می‌شوند؟

کیست بیکر عارضه‌ای است که در بین کودکان در سنین 4 تا 7 سال و بزرگسالان در سنین 35 تا 70 سال، بیشترین میزان شیوع را دارد. اما به طور کلی این عارضه در بزرگسالان شایع‌تر از کودکان است. اگر شما از قبل دچار مشکل یا بیماری خاصی در ناحیه زانو باشید، خطر بروز کیست بیکر در مورد شما بیشتر خواهد بود.

کیست بیکر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص کیست بیکر لازم است که یک معاینه پزشکی حرفه‌ای و کامل بر روی شما انجام گیرد. مهم‌ترین اقداماتی که یک پزشک برای تشخیص کیست بیکر انجام می‌دهد، عبارت است از:

• بررسی شرح حال و سوابق پزشکی بيمار از جمله اطلاعاتی در مورد آسیب‌دیدگی‌های قبلی از ناحیه زانو
• عکسبرداری اشعه ایکس از زانو – البته توده کیست بیکر در تصاویر اشعه ایکس دیده نمی‌شود، اما در صورتی که علائم آرتروز در زانو وجود داشته باشد، می‌توان با این آزمایش آن را تشخیص داد. در واقع خود بیماری آرتروز می‌تواند علتی برای بروز کیست بیکر باشد.
• آزمایش ام آر آی – در روش ام آر آی از امواج مغناطیسی به جای پرتوهای اشعه ایکس برای تهیه تصاویر از بافت آسیب‌دیده استفاده می‌شود.
• آزمایش سونوگرافی یا اولتراسوند – در آزمایش اولتراسوند از امواج صوتی برای تشخیص وجود توده کیست جامد یا پُر از مایع استفاده می‌شود.

کیست بیکر چگونه درمان می‌شود؟

درمان کیست بیکر معمولاً با استفاده از روش‌های غیر جراحی آغاز می‌شود. اگر این روش‌ها قادر به درمان ورم پشت زانو نباشد ممکن است نهایتاً از روش جراحی استفاده شود. بعضی از مهم‌ترین روش‌های بدون جراحی که برای درمان ورم پشت زانو و  کیست بیکر استفاده می‌شود، عبارتند از:

درمان دارویی

برای درمان این عارضه از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده می‌شود. این داروها به تسکین درد و کاهش التهاب و ورم زانو کمک می‌کنند.

روش رایس (RICE)

این روش که همراه با سایر روش‌های درمانی حفاظتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، شامل چهار اقدام درمانی یعنی استراحت کردن، گذاشتن یخ روی زانوي آسیب‌دیده، بستن و فشرده‌سازی زانوي آسیب‌دیده و عدم استفاده از زانو و نیز بالا نگه داشتن آن در زمان استراحت می‌باشد.

عمل بسته

• تزریق کورتیزون یا استروئید. از این روش در بعضی از موارد بعد از خالی کردن آب زانو به منظور کاهش درد و التهاب ناشی از کیست بیکر استفاده می‌شود. البته این روش باعث جلوگیری از تشکیل مجدد کیست نخواهد شد.
• اوزون درمانی. تزریق اکسیژن خالص به شکل اوزون در پشت زانو می‌تواند باعث افزایش جریان خون در این ناحیه شده و ورم و التهاب موجود در این ناحیه را کاهش داده و سرعت بهبودی آن را افزایش دهد.
• ابلیشن رادیوفرکانسی (RFA). این یک عمل پزشکی است که در آن، سیستم الکتریکی و اعصاب ناحیه زانو با استفاده از گرمای حاصل از امواج رادیوفرکانسی متوسط (با پهنای 350 تا 500 کیلوهرتز) از بین برده شده یا دچار اختلال می‌شود. بلوکه کردن اعصاب منجر به کاهش درد در موضع آسیب‌دیده خواهد شد.
• پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). از این روش برای درمان کیست‌هایی که به علت آرتروز زانو، پارگی تاندون زانو و پارگی مینیسک به وجود آمده باشد و افزایش تکثیر سلول‌ها در محل آسیب‌دیدگی استفاده می‌شود.

الکتروتراپی

• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (تی ان اس). در این روش از جریان الکتریکی دارای ولتاژ پایین برای تسکین درد زانو استفاده می‌شود. این عمل به وسیله یک دستگاه کوچک به اندازه یک رادیوی جببی که با باتری کار می‌کند، انجام می‌شود. معمولاً دو الکترود (سیم‌هایی که جریان برق را منتقل می‌کنند) از این دستگاه بر روی پوست قسمت پشت زانوی شما متصل می‌شود.
• مگنت تراپی. یک روش درمانی است که از مگنت‌هایی با قدرت‌ها و اندازه‌‌های مختلف که به شکل زانوبند یا بریس زانو ساخته شده‌اند، برای تسکین درد زانو یا درمان کیست بیکر استفاده می‌شود.

کایروپرکتیک و ماساژ درمانی

در شرایطی که کیست بیکر به علت ناپایداری کشکک زانو به وجود آمده باشد، درمان‌های دستی یا کایروپرکتیک همراه با ماساژ درمانی می‌تواند به اصلاح وضعیت کشکک زانو، کاهش درد زانو و بهبودی کیست بیکر کمک کند.

ورزش

• بالا بردن پا به حالت خمیده

• کشش پشت زانو

• بالا بردن پا به حالت صاف

• خم و راست کردن زانو

• انقباض عضلات چهار سر در حالت ثابت

آیا می‌توان از بروز کیست بیکر پیشگیری کرد؟

بهترین کار برای پیشگیری از عارضه کیست بیکر، محافظت از زانو و جلوگیری از آسیب رسیدن به آن است. برخی از مهم‌ترین اقداماتی که شما می‌توانید به منظور جلوگیری از آسیب دیدن زانو انجام دهید، عبارت است از:

• پوشیدن کفش‌های مناسب
• چرخیدن بر روی برآمدگی کف پا به جای چرخیدن روی زانوها
• گرم کردن بدن قبل از شروع فعالیت‌های ورزشی و سرد کردن بدن بعد از پایان آن
• وقتی که در زمان ورزش کردن، زانوی شما آسیب می‌بیند، بایستید و فوراً به وضعیت زانوی خود رسیدگی کنید. اگر علائم آسیب‌دیدگی آن به زودی بهبود پیدا نکرد، حتماً به پزشک مراجعه کنید.